Ben söyleyeyim, öyle salaş takılıp hiç dikkat çekmeyerek değil!
İlk işimde herhangi bir kıyafet zorunluluğu yoktu. Pijama ya da eşofman hariç ne istersen giy! Peki bunu duyan ben ne yaptım? Adeta okuldaymışcasına salaşlığın dibine vurdum, bi yerden sonra keşke eşofmanla hatta ve hatta pijamayla bile gelebilsek demeye başladım içimden (tehlikenin farkında mısınız - neyse ki dışımdan da söylemeye başlamadan o macera bitti). Sonra neden kimse beni kaale almıyor??!! Neden acaba?
Hayal etmesi bile güzel değil mi ama? İşte hep bu hayaller beni böyle paçoz yapan! |
Bir de işverenin halini düşünün. Nerede iş görüşmesine gelirken çok şık giyinen aday, nerdee bu işe başlayan hipster?! |
Sonuç olarak bu teorimi test etmek için yeni işime her gün şık şıkırdım gidiyorum! Bonus olarak da kendimi daha iyi hissediyorum. Kotumla kazağımla oturup çalıştığımdan çok daha başarılıymışım gibi geliyor (evet düşününce çok saçma ama insan kendi kendini bile dış görünüşüne göre değerlendirebiliyor işte)
Haydi o zaman hem kendimiz hem de işteki başarımız için bu hafta şık şıkırdım giyinelim! Zaten zorunlu kıyafet kodunuz varsa da ufak ama dikkat çekici değişiklikler yapın ki buna kafa yorduğunuz anlaşılsın! (Çok abartmayalım yalnız, gece eğlenceden çıkıp eve uğramadan işe gelmiş gibi bir kıyafet olmasın aman dikkat!)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder