Dönüşüm Hiç De Muhteşem Olmadı

Tatille ilgili son yazımdan sonra hiç ses çıkmamış benden. Tatile gitti ve bir daha haber alınamadı… Gönül isterdi ki yurtdışına kaçmış olayım, küçük bir kasabaya yerleşeyim bağ bahçe işleriyle uğraşıp yerel halkla kaynaşayım fln. Ama tabii ki tahmin ettiğiniz gibi böyle şeyler olmadı.

İnanılmaz ilk iş yaşamı tatilimden sonra (tatilin kötüsü olmaz zaten biliyorsunuz ki), gerçek dünyaya döndüğümde tam bir uzaylı gibiydim.
Özellikle kalabalık İstanbul’umuz sağolsun, sokaklar zaten insan seli. Sürekli her yerden insan geliyor üstüme, gerçekten kilometrelerce koşarak geri dönmek istedim. (1 km bile koşamayacağımın acı gerçekliği var tabii bi de- kaçmadan önce spora başlayıp kendimi geliştirmem gerek)

Hele o ilk pazartesi! Ben ki pazartesilere adil davranmaya çalışırım ama o pazartesinin kurtuluşu yoktu. 2 senedir yaptığım işe sanki hiç yapmamışım gibi başlamayı başardım. Direk sıfırlamışım kafayı bir haftada!

Genel olarak gün içinde kafamdan geçen cümleler:

Off ne kadar abuk bi iş bu

Gerçekten saçma bir iş yapıyorum şuan

Bunu neden ben yapıyorum ki, x kişisinin yapması gerek

Benim dönmemi beklemişler ya resmen, insan iki işin ucundan tutar

Napıyorum ben burada yaa

Çekilcek dert değil

Off

Puff

Bu böyle olmıcak

Ama tabii gün sonuna doğru zaten halihazırda tatilden önce yapmakta olduğum bütün işleri tekrardan kabullendim. Onları içselleştirdim, onlar da benim bir parçamdı artık ( İşin aslı bir süre daha idare edip tabii ki yeni bir yol çizmeyi 5312. kez kafama koydum) 

Yazar notu: Bu sefer bir sürpriz yapabilirim, beklemede kalın!